Rioolwaterzuivering

Analyse van rioolwater en afvalwater
Rioolwaterzuivering is het proces dat het merendeel van de verontreinigingen uit afvalwater of rioolwater verwijdert en zowel een vloeibaar effluent produceert dat geschikt is voor verwijdering in de natuurlijke omgeving als slib. Om effectief te zijn, moet rioolwater via geschikte leidingen en infrastructuur naar een zuiveringsinstallatie worden getransporteerd en moet het proces zelf worden onderworpen aan regelgeving en controles. Ander afvalwater vereist vaak andere en soms gespecialiseerde behandelingsmethoden. Op het eenvoudigste niveau vindt de behandeling van rioolwater en het meeste afvalwater plaats door het scheiden van vaste stoffen van vloeistoffen, meestal door bezinking. Door opgelost materiaal geleidelijk om te zetten in vaste stof, meestal een biologische kudde, en dit te bezinken, ontstaat een effluentstroom met toenemende zuiverheid.
Beschrijving
Rioolwater is het vloeibare afval van toiletten, baden, douches, keukens etc. dat via de riolering wordt afgevoerd. In veel gebieden bevat het rioolwater ook wat vloeibaar afval uit de industrie en de handel. In veel landen wordt het afval van toiletten vuil afval genoemd, het afval van bijvoorbeeld wastafels, baden en keukens sullagewater en het industriële en commerciële afval handelsafval. De verdeling van de huishoudelijke waterafvoer in grijs water en zwart water wordt steeds gebruikelijker in de ontwikkelde wereld, waarbij grijs water mag worden gebruikt voor het besproeien van planten of gerecycled voor het doorspoelen van toiletten. Veel rioolwater omvat ook wat oppervlaktewater van daken of verharde plaatsen. Gemeentelijk afvalwater omvat daarom de lozingen van vloeibaar afval uit woningen, bedrijven en industrie, en mogelijk ook de afvoer van regenwater.

Parameters algemeen getest:

• BZV (biochemisch zuurstofverbruik)

•CZV (chemische zuurstofbehoefte)

•MLSS (gemengde vloeistof met zwevende stoffen)

•Olie en vet

•pH

•Geleidbaarheid

•Totaal opgeloste vaste stoffen

BZV (biochemisch zuurstofverbruik):
Biochemisch zuurstofverbruik of BZV is de hoeveelheid opgeloste zuurstof die aerobe biologische organismen in een waterlichaam nodig hebben om organisch materiaal dat in een bepaald watermonster aanwezig is, bij een bepaalde temperatuur gedurende een specifieke tijdsperiode af te breken. De term verwijst ook naar een chemische procedure om deze hoeveelheid te bepalen. Dit is geen nauwkeurige kwantitatieve test, hoewel deze op grote schaal wordt gebruikt als indicatie voor de organische kwaliteit van water. BZV kan worden gebruikt als maatstaf voor de effectiviteit van afvalwaterzuiveringsinstallaties. In de meeste landen wordt het vermeld als conventionele verontreinigende stof.
CZV (chemische zuurstofbehoefte):
In de milieuchemie wordt de chemische zuurstofbehoefte (CZV) -test vaak gebruikt om indirect de hoeveelheid organische verbindingen in water te meten. De meeste toepassingen van CZV bepalen de hoeveelheid organische verontreinigende stoffen die worden aangetroffen in oppervlaktewater (bijvoorbeeld meren en rivieren) of afvalwater, waardoor CZV een bruikbare maatstaf is voor de waterkwaliteit. Veel overheden leggen strikte regels op met betrekking tot het maximale chemische zuurstofverbruik dat is toegestaan ​​in afvalwater voordat dit in het milieu mag worden teruggevoerd.

cr.waterbehandeling